Blog

   12 kwietnia zmarł niespodziewanie mój Ojciec, Ryszard Pytlak. Miał 90 lat. W tym wieku oczywiście trudno mówić o niespodziewanej śmierci, ale do ostatka był w pełni sił, zarówno fizycznych, jak umysłowych. Niestety, nawet w silnym organizmie znalazło się słabsze ogniwo.

   Żył i umarł na własnych warunkach. Nie stał się w ostatnich latach życia obciążeniem dla swojej rodziny, czego się bardzo obawiał. Pozostanie w naszej pamięci w pełni swojej witalności.

Rodzice, Nauczyciele, Kadro zarządzająca oświatą i inni - wszyscy, którzy zabieracie głos w publicznym dyskursie na temat obecnego stanu polskiej edukacji, wskazując i piętnując negatywne zjawiska dziejące się na co dzień w placówkach oświatowych oraz w rodzinach!

   Macie rację!

   Bez żadnych wątpliwości – wielu nauczycieli postępuje w swojej pracy nieprofesjonalnie, bezdusznie, a czasem po prostu głupio. Działa wbrew dobru powierzonych sobie dzieci, niekiedy wręcz czyni im krzywdę. Odnosi się do nich bez należytego szacunku. Zadaje prace domowe ponad siły i zdrowy rozsądek. Uczy dla stopni, a nie dla rozwoju. Nie sprawdza z wystarczającą starannością prac uczniów i nie docenia ich wysiłku. Nie pozostawia prawa do błędów. Bezkrytycznie stosuje źle dobrane albo pełne błędów podręczniki. Zmusza rodziców do pracy na domowym etacie korepetytora, albo do opłacania kogoś takiego, by ich dziecko mogło sprostać szkolnym wymaganiom.

   5 marca wziąłem udział w spotkaniu Parlamentarnego Zespołu ds. Nowoczesnego Kształcenia. Tematem było „Kształcenie praworządne”, czyli statuty szkół, przestrzeganie praw ucznia w praktyce, mechanizmy ochrony praw ucznia w szkole i poza nią, skuteczność kontroli tych praw. Funkcję gospodarza pełnił przewodniczący Zespołu, nauczyciel-poseł Marcin Józefaciuk, a zaproszenie skierowane zostało do organizacji pozarządowych, działających w zakresie powyższej tematyki.

   Zgłosiłem chęć uczestnictwa „bez żadnego trybu”, bo chociaż mogę pochwalić się przynależnością do Społecznego Towarzystwa Oświatowego, nie mam mandatu, by reprezentować tę organizację. Uczciwie przyznałem się do tego w zgłoszeniu, ale zaproszenie jednak otrzymałem, co bardzo mnie ucieszyło. Ostatnio temat praw uczniów stał się niezwykle nośny, a w moim życiu, za sprawą sporego oddźwięku, jaki wywołały pytania zadane przeze mnie na blogu autorowi książki „Prawo Marcina”, zagościł wręcz z siłą wodospadu.

   Szanowny Panie Marcinie, zwracam się do Pana z prośbą o zajęcie stanowiska wobec szeregu wątpliwości, jakie nasunęły mi się podczas lektury Pańskiej książki „Prawo Marcina”. Jestem nauczycielem, a od ponad 33 lat także dyrektorem szkoły. Mimo wieloletniego doświadczenia mam dzisiaj problem ze znalezieniem się wobec rozmaitych zarzutów, wskazujących na łamanie prawa w szkole. Nie chodzi tu w szczególności o moją placówkę, ale wszystkie, bo – jak zdarzyło mi się to już kilkakrotnie usłyszeć – w zasadzie każdy statut szkolny zawiera dzisiaj zapisy wykraczające poza prawo. Pan zwraca dodatkowo uwagę na nierespektowanie praw uczniów przez pojedynczych nauczycieli, także bez choćby statutowej podstawy. A ponieważ jest na tym tle bardzo wiele konfliktów w szkołach, proszę o wsparcie radą nauczycieli, abyśmy mogli dobrze rozwiązywać napotykane problemy, nie łamiąc przy tym praw uczniów.