Blog

   Miasto stołeczne Warszawa, od lat borykające się z niedoborem nauczycieli, postanowiło uczynić ruch rewolucyjny, a mianowicie dodatkowo zapłacić tym, którzy w ramach godzin ponadwymiarowych pracują za półtora belfra, dwóch, a nawet więcej. Łącznie obsługują oni, jako podała „Wyborcza”, 5127 etatów. Dotąd wypłacano im dodatek motywacyjny tylko za jeden etat, teraz, od marca 2024, będzie on naliczany w proporcji do faktycznego wymiaru zatrudnienia.

   Zapowiedziana przed wyborami przez opozycję likwidacja prac domowych w szkołach podstawowych wzbudziła wiele kontrowersji. Jako że jednak dotrzymywanie obietnic stało się ostatnio naczelną cnotą politycznych zwycięzców, nowa władza musi teraz zmierzyć się z tym problemem. Nie jest łatwo, o czym może świadczyć ograniczenie pierwotnej, kategorycznej zapowiedzi jedynie do pierwszego etapu edukacyjnego. Wiceministra Katarzyna Lubnauer obwieściła mianowicie w noworocznym wywiadzie dla Radia ZET, że trwają prace nad rozporządzeniem, które wprowadzi zakaz zadawania prac domowych nie w całej podstawówce, a tylko w jej najmłodszych klasach. Jak wyjaśniła: „W klasach I-III te prace domowe nie mają sensu. Takie dziecko samodzielnie pracy domowej nie rozwiąże. Realnie to nie jest zadanie tylko dla dzieci, ale i dla rodziców”. Co do starszych klas, mowa była jedynie enigmatycznie, o „ograniczeniu”.

   Na profilu fejsbukowym Protestu z Wykrzyknikiem opublikowano niezwykły wywiad Anny Schmidt-Fic z poznańską Rzeczniczką Praw Uczniowskich, Agatą Dawidowską. Owa niezwykłość polega na innym niż się ostatnio spotyka rozłożeniu akcentów w rozmowie o przestrzeganiu prawa w szkołach. Jako że nie wszyscy czytelnicy „Wokół szkoły” korzystają z fejbuka, przytoczę tutaj kilka wypowiedzi pani Dawidowskiej. Proszę czytać i smakować!

   W publicznej debacie na temat edukacji, wśród sympatyków dawnej opozycji często wybrzmiewał pogląd o konieczności wyjęcia tej sfery z bieżącego sporu politycznego. Wyrazem tego stał się pomysł powołania ponadpartyjnej Komisji Edukacji Narodowej.

   Opozycja doszła do władzy, ale realizacja idei KEN musi na razie poczekać. Można jedynie mieć nadzieję, że nie na świętego nigdy. Póki co bowiem, sprzątanie po ministrze Czarnka i jego równie niesławnych poprzednikach jest – i musi być – czynnością całkowicie polityczną.