Blog

   Kilka dni zbierałem się, by przekazać nauczycielom i rodzicom w STO na Bemowie jednobrzmiący opis naszej obecnej strategii, skorygowanej względem przyjętych początkowo założeń. Kiedy jednak doszedłem w pisaniu do dziewiątej strony uznałem, że w takiej formie nikt tego z pożytkiem nie przyswoi. Podjąłem więc drugą próbę, której efekt liczy niewiele ponad dwie strony, a zawiera wszystko, co wydaje mi się istotne z punktu widzenia organizacji pracy dziecka i współpracy dom-szkoła.

   Naszym podstawowym celem pozostaje zapewnienie dzieciom w tym trudnym czasie pożytecznego zajęcia, motywowanie do własnej aktywności, a przede wszystkim rozwijanie ich umiejętności samokształcenia.

   Większość rodziców i uczniów w klasach 4-6 STO na Bemowie pozytywnie oceniła sposób pracy, jaki przyjęliśmy na początku przymusowej przerwy w zajęciach. Postawiliśmy na samodzielną aktywność. Z upływem czasu pojawiły się jednak oczekiwania, że nauczyciele bardziej aktywnie wskażą zagadnienia do nauki i pomogą uczniom w zdobywaniu wiedzy. Pojawiła się tęsknota za „prawdziwą nauką”, rozumianą jako spotkanie z nauczycielem. Zmiany, które wprowadzamy, stanowią próbę wyjścia naprzeciw tym oczekiwaniom, jednak w taki sposób, by nie stracić waloru samodzielnej aktywności poznawczej uczniów.

   Dla wszystkich, których zainteresował "sposób na koronaferie" wdrożony w klasach 0-6 STO na Bemowie, przekazuję informację o korekcie kursu w klasach 0-3, wprowadzonej w życie od 23 marca.

   To nie jest tak, że pierwotna koncepcja - samodzielności I inicjatywy dzieci, się nie sprawdziła. Wyniki ankiety przeprowadzonej wśród 134 rodziców najmłodszych uczniów (0-3) dostarczyły bardzo pozytywnej informacji zwrotnej. Jednak nawet wśród osób bardzo zadowolonych pojawiło się oczekiwanie, że szkoła bardziej aktywnie wskaże obszary, w których dziecko powinno pracować. W tej sytuacji zaadaptowaliśmy karty tygodniowe, które podczas normalnej nauki nasi uczniowie otrzymują od wychowawców przed rozpoczęciem każdego tygodnia. Zadania narzucone przez nauczyciela obliczone są w nich na ok. 2-3 godziny pracy dziennie, reszta, to nadal pole do nieskrępowanej inwencji.

   Miałem sen.

   Śnił mi się Shrek, jego ukochana Fiona, no i oczywiście ów przeuroczy Osioł. W pewnym momencie podeszła do nich wróżka i szast-prast, zaczarowała ogry, nadając im ludzkie postaci, a poczciwego kłapoucha zamieniła w pięknego rumaka.

   W kolejnej scenie znalazłem się naprzeciwko telewizora, trzymając w ręku czarodziejską różdżkę, otrzymaną od wróżki. Jak raz w TVP Info zaczynał się program „Minęła dwudziesta”. Jego gościem był Dariusz Piontkowski. Padło pierwsze pytanie: „Panie ministrze, przed nami najtrudniejsze tygodnie pandemii koronawirusa. Co będą w tym czasie robili nauczyciele i uczniowie?”.

   Tyle dzisiaj mówi się trudnej sytuacji, w jakiej znalazły się szkoły. Najczęściej - i słusznie - w kontekście dzieci, którym należy zarazem zapewnić poczucie bezpieczeństwa, uchronić przed koronawirusem, no i dostaczyć możliwości nauki z dala od szkoły. Minister Edukacji Narodowej i jego urzędnicy dwoją się i troją, każdego dnia produkując kolejne wytyczne. Dyrektorzy skrobią się w głowę, usiłując wyłowić z nich coś, co da się zrealizować. Nauczyciele patrzą na swoich dyrektorów w oczekiwaniu na dyspozycje, niektórzy z obawą, inni z rezygnacją. Wielu wzięło się już do pracy, często samorzutnie, choc też niekoniecznie z entuzjazmem, bo skąd, u licha, wziąć dzisiaj jego źródło?!

   Nie do pozazdroszczenia jest też sytuacja rodziców, zarówno tych, którzy muszą chodzić do pracy, jak uszczęśliwionych pracą zdalną, która w połączeniu z koniecznością nadzorowania małoletniego potomstwa jest naprawdę trudnym wyzwaniem.