Blog

   Pomysł udostępnienia na fejsbuku wybranych haseł ze „Słownika pedagogicznego dla rodziców i nauczycieli zagubionych w nowoczesnym świecie”, publikowanych przez ostatnie pięć lat w kwartalniku „Wokół szkoły”, okazał się noworocznym „strzałem w dziesiątkę”. Pojawiła się lawina reakcji, gwałtownie przybyło osób śledzących profil bloga. Okazało się, że owe hasła mogą się nawet podobać, choć oczywiście w różnym stopniu, odzwierciedlonym liczbą lajków i komentarzy. Samo w sobie jest to dla mnie jako publicysty cenną informacją o stanie ducha i zainteresowaniach Czytelników.

   Wśród codziennej oświatowej mizerii z utęsknieniem wypatrujemy źródeł optymizmu, a kiedy się już pojawią, hołubimy je w nadziei, że po pierwszych jaskółkach nadfruną całe ich stada. Pewnie dlatego (no i za sprawą internetu) niczym błyskawica przemknęła wieść o tym, że w Liceum Ogólnokształcącym Leonium w Sierpcu od drugiego semestru nie będzie ocen. A ściślej, zmieni się filozofia oceniania, a wraz z nią także stosowana metoda.

   Życzę uczniom i nauczycielom z Sierpca powodzenia w tym przedsięwzięciu. Wiem z własnego doświadczenia, że podjęcie innowacji przydaje skrzydeł do ramion. Pomaga pokonywać przeszkody, a zarazem buduje poczucie własnej wartości, co wśród polskich nauczycieli jest rzeczą dzisiaj nie do przecenienia, a i uczniom z pewnością się przyda.

   Na rzetelną ocenę efektów tej zmiany trzeba kilka lat poczekać. Jednak dla wszystkich zainteresowanych innowacjami w ocenianiu mam już dzisiaj prezent pod choinkę – sprawdzone rozwiązanie metodyczne z STO na Bemowie.

   Chciałbym Ci bardzo podziękować. Po pierwsze za opublikowanie komentarza z omówieniem mojego artykułu „Kij w mrowisko” i linkiem do niego dla osób zainteresowanych. Poczułem się zauważony i doceniony, i to przez ludzi, których działalność skądinąd niezwykle cenię. Po drugie, za treść tego komentarza. Prezentującą stanowisko odmienne od mojego, ale czyniącą to w sposób tak kulturalny i tak pełen szacunku, jaki rzadko się już dzisiaj spotyka.

   Drodzy Uczniowie!

   W dniu szkolnych obchodów Święta Niepodległości Wasi koledzy poprosili mnie o wypowiedź do kamery, czym jest patriotyzm. Powiedziałem wtedy, że poczuciem odpowiedzialności za wspólnotę, niekoniecznie zresztą narodową, ale także lokalną. Kiedy jednak w czasie uroczystości obejrzałem nagrany film, poczułem, że moja odpowiedź jest zbyt prosta i niepełna. To wrażenie wzmogło się jeszcze podczas dyskusji panelowej, w której uczestniczyłem tego dnia wspólnie z kilkorgiem spośród Was. Słowa różnych osób zarejestrowane na filmie oraz głosy uczniów w debacie skłoniły mnie do głębszego zastanowienia, a przemyślenia wydają mi się dostatecznie ważne, żeby się z Wami podzielić. Stąd pomysł napisania tego listu.