Blog

   Podczas dzisiejszej wideokonferencji Mazowieckiego Kuratora Oświaty ogłoszono, że MEiN przygotował nową rekomendację w kwestii organizowania nauki zdalnej.

   Tadam!

  Oto teraz nie będzie już rekomendowane przez pana Czernka – tak jak dotąd – wysyłanie całej klasy na zdalne w przypadku kwarantanny nałożonej na część uczniów. Dyrektor szkoły będzie mógł organizować równolegle nauczanie zdalne i stacjonarne w ramach jednej klasy. Oczywiście jeśli uzna, że ma taką możliwość: kadrowo, lokalowo i jakoś tam jeszcze.

   Stały Czytelnik bloga „Wokół szkoły” skojarzy być może miejscowość Berezówka z akcją, jaką w STO na Bemowie przeprowadziliśmy z okazji ostatniego Święta Edukacji Narodowej. Opisałem ją niedawno w artykule „Kilometry dla edukacji”. Uczniowie i pracownicy naszej Szkoły przewędrowali tego dnia 2300 kilometrów, a dzięki ofiarności blisko setki rodziców, którzy deklarowali od 1 grosza nawet do złotówki za każdy zaliczony osobokilometr, udało się uzbierać ponad 18 tysięcy złotych na wsparcie dla Szkoły Podstawowej w Berezówce, w województwie lubelskim. Małej wiejskiej placówki społecznej, kształcącej oprócz polskich uczniów także dzieci z położonego kilkanaście kilometrów dalej ośrodka dla cudzoziemców.

   „Właśnie dostałam info o kolejnym zachorowaniu. Wykończona jestem!” – napisała moja koleżanka w grupie messengerowej dyrektorów szkół STO. Była sobota wieczorem, długi weekend. Mnie dobry los udzielił amnestii na jeszcze jedną noc i złe wiadomości przyniósł dopiero w niedzielny poranek. Może dlatego, że w sobotę przezornie nie otwierałem e-maili.

   Piszę niniejsze w poniedziałek. Już wiem, że na czwartoklasistów, którzy szczęśliwie powracają do szkolnych ławek, czekać będzie dużo wolnej przestrzeni. Do klas piątych, które będą kontynuować kwarantannę jeszcze przez tydzień, dołączyły szóste, siódme, ósme, liceum oraz większość klas najmłodszych. Cały ten Armagedon za sprawą dwojga pozytywnych nauczycieli  i kilkorga dzieci.

   Przeprowadzka, jakiej obecnie doświadczamy z Najlepszą z Żon, stworzyła mi okazję do odkrycia w stertach pospiesznie przeglądanych szpargałów różnych zapomnianych pamiątek. Wśród nich znalazły się dwie pożółkłe kartki, szczelnie pokryte tekstem (60 wersów na stronę!), podpisane Jarosław Pytlak gr. pon. 12.30. Wystukane blisko 40 lat temu na stareńkiej już wtedy maszynie do pisania marki Mercedes, którą całkiem sprawnie operowałem w czasach przedkomputerowych. Na tyle sprawnie, że w całym tekście jest tylko jedno zdanie wykreślone za pomocą długiego ciągu wybitych iksów… To były czasy – odpowiedzialności za słowo, bo jeśli ktoś plótł trzy po trzy i z błędami, musiał tekst przepisywać od nowa. Cały. A na to byłem zbyt leniwy...