Blog

   Na wstępie muszę uprzedzić, że dzisiejszy wpis będzie zawierał lokowanie produktu, a nawet dwóch. Nie żebym brał za to od kogoś pieniądze – lokować będę pro bono. Zarekomenduję źródła, które dostarczają mi regularnie pewnej dawki ciekawych informacji i inspirują do przemyśleń. Ot, taki z mojej strony rewanż za przysługę.

   Ostatni wieczór października, po zmianie czasu. O siedemnastej już mrok, w Warszawie rozświetlony tysiącem bladych latarni. Trochę siąpi. Nastrój depresyjny, choć może to raczej efekt 50+ autora, aniżeli obiektywnej rzeczywistości. Przed chwilą minąłem na ulicy grupę młodzieży przebranej z okazji Halloween. Jak widać, są tacy, którzy naprawdę się bawią, w odróżnieniu od stad głupawo uśmiechniętych bohaterów reklam, ze sztucznym entuzjazmem wciskających mi wizję wiecznego zdrowia, fantastycznego samochodu, jedynego w swoim rodzaju smartfona z obowiązkowymi gigabajtami transferu danych gratis. I polityków wychylających twarze z telewizyjnego ekranu, z ustami pełnymi frazesów o dobru wspólnym, przymilających się do suwerena siedzącego przed szklanym okienkiem.

   Taaak, nie da się ukryć, że nastrój mam zdecydowanie jesienny i dzisiejszy wpis też będzie właśnie taki.

   Tak jak się trochę obawiałem, mój poprzedni wpis na blogu, wskazujący na niebezpieczeństwo związane z zapowiadaną przez panią minister Zalewską obowiązkową rejestracją osób wchodzących do szkoły, nie wzbudził specjalnego zainteresowania. Garść lajków, kilka udostępnień i jeden, jedyny komentarz, życzliwy, ale otwarcie sceptyczny wobec mojego wywodu. Bardzo jednak symptomatyczny, więc pozwolę sobie go tutaj zacytować.

A jaką wagę ma argument o rejestracji do proponowanej zmiany? To tak, jakby mechanik, stojący przed samochodem z niesprawnymi hamulcami, stwierdził, że kolor maski uniemożliwia bezpieczną jazdę. To już bicie piany. Czy naprawdę z merytorycznej dyskusji sami rezygnujemy?

Z całym szacunkiem dla autora, śmiem twierdzić, że strzelił sobie w kolano. Argument o budowaniu bezpieczeństwa w wyniku rejestrowania gości potwierdza tezę, że przygotowujemy uczniów do życia we współczesnym świecie. Bramki, numerki i monitoring są w każdym urzędzie, a nawet i placówkach zdrowia. Czyli wszystko gra.

Życzyłabym sobie więcej merytoryki niż czepiania się dziury w całym.

Pozdrawiam serdecznie

   Tym razem będzie w miarę krótko i optymistycznie.

   Krótko, bo ostatnie dni sierpnia są dla nas wszystkich w szkole czasem wytężonej pracy. Bodaj nawet bardziej intensywnej niż wtedy, gdy pojawią się już uczniowie. Na pisanie bloga doba jest stanowczo zbyt krótka.

   Optymistycznie – pomimo zbliżającej się „dobrej zmiany” – bo w dwudziestym ósmym roku kierowania szkołą wciąż czuję radość z perspektywy powrotu do szkolnej codzienności, która jest dla mnie wciąż obietnicą coraz to nowych przygód.

   A jeśli już o szkolnej codzienności mowa...