Aktualności
Jak nie wystąpiłem w TVP Info
Wiadomość była elektryzująca. Czy zechciałbym wypowiedzieć się dla TVP Info w sprawie strajku nauczycieli?! Po krótkiej walce wewnętrznej przypomniałem sobie, że w sprawach zawodowych jestem apolityczny, i serdecznie zaprosiłem panią redaktor.
Przez telefon usłyszałem zagajenie: „W strajku nauczycieli najbardziej poszkodowane będą dzieci, prawda?”. Odparłem dyplomatycznie, że w każdym strajku mnóstwo ludzi jest poszkodowanych, i że chętnie opowiem o tym na wizji. Uprzedziłem lojalnie, że moja wypowiedź nie będzie raczej po linii jej stacji telewizyjnej. Już myślałem, że nic z tego nie będzie, ale ku mojemu zaskoczeniu pani redaktor zapowiedziała się jednak z wizytą w szkole. Chodziło o tzw. „setkę”, czyli krótką wypowiedź do kamery.
Wypowiedź została nagrana w zapowiadanym przeze mnie duchu. Miała być wykorzystana tego samego dnia w programie Info Dzień. Temat strajku szkolnego pojawił się w 40-tej minucie, a przekaz został skonstruowany na bazie dwóch fragmentów publicznych wypowiedzi prezesa Broniarza i w kontrze do nich – komentarzach wskazujących, jak wielką szkodę akcja strajkowa przyniesie dzieciom, i jak to nauczyciele dostaną w 2019 roku nawet 508 złotych podwyżki (znacie chyba Państwo ten tekst na pamięć). Moich wypowiedzi nie puszczono – co nie dziwi, bo stanowiłyby potężny dysonans z całą resztą treści programu.
Cóż, przeczuwałem, że tak właśnie się zdarzy. Powszechnie znany obiektywizm publicznej telewizji zobaczyłem w bezpośrednim zbliżeniu. Nie żałuję, że zgodziłem się na nagranie, choć osoby podzielające moje poglądy na „dobrą zmianę w edukacji” pewnie uznają, że była to naiwność. Możliwe, ale może jeszcze za mojego życia choć trochę uda się zakopać te wszystkie podziały. W każdym razie trzeba próbować.
Żeby mój czas poświęcony na przygotowanie się do wypowiedzi nie poszedł na marne, poniżej skrót jej przesłania w czterech punktach:
1. Każdy strajk jest świadectwem desperacji strajkujących. Można zastanawiać się nad jego skutkami dla otoczenia, ale przede wszystkim trzeba zdobyć się na refleksję nad przyczynami, które doprowadziły do takiej desperacji.
2. Strajk jest zdarzeniem nadzwyczajnym, ekstremalnym. Skoro prawo legalizuje strajk, pod wieloma zresztą kłopotliwymi do spełnienia warunkami, siłą rzeczy dopuszcza zarówno możliwość zaistnienia przyczyn usprawiedliwiających takie działanie, jak jego skutki, nawet dolegliwe społecznie.
3. Desperacja nauczycieli nie bierze się wyłącznie z frustracji materialnej. Jest również pochodną dramatycznego pogorszenia sytuacji w oświacie – upadku autorytetów, kalejdoskopu trudnych do zrozumienia zmian w systemie i fatalnej atmosfery panującej obecnie w placówkach oświatowych. Desperację nauczycieli potęguje propaganda sukcesu uprawiana przez MEN oraz pouczenia i połajanki padające z najwyższych sfer rządowych.
4. Oczywiście, że strajk odbije się na dzieciach i rodzicach, a także na samych nauczycielach. Ale nieporównywalnie większą szkodę dzieciom, rodzicom i nauczycielom uczyniły (i czynią cały czas) działania władz, określane mianem reformy Zalewskiej.
Minęło kilka godzin, a ja cały czas jeszcze zachodzę w głowę, skąd w rządowej stacji telewizyjnej powstał pomysł, aby akurat mnie poprosić o wypowiedź?! Ot, zagadka…
Podziękowanie
Bardzo, bardzo dziękuję pracownikom STO na Bemowie oraz rodzicom uczniów, którzy złożyli mi życzenia w dniu moich urodzin. Muszę przyznać, że każdorazowo czułem się nieco skrępowany, bo niestety, nie ma szans, bym mógł się odwdzięczyć wszystkim, pamiętając o ich urodzinach. Ale było mi niesamowicie miło.
Chciałbym również podziękować Samorządowi Uczniowskiemu klas 7-3G za tort, jaki wręczyło mi jego pięcioosobowe Prezydium in corpore, jak również wszystkim uczniom klas 0-6, którzy przypięli swoje karteczki na „TABLICY DOBRYCH MYŚLI DLA PANA DYREKTORA JAROSŁAWA PYTLAKA 18.01.2019 Z OKAZJI URODZIN”, wręczonej mi przez kierownictwo Rady Szeryfów klas 4-6. Studiowanie z górą dwustu dedykacji, indywidualnych i zbiorowych, dostarczyło mi ponad godzinę niesamowitej frajdy, niewolnej od wzruszeń i uśmiechów.
Oto garść inskrypcji, którymi postanowiłem (w moim poczuciu szczęścia) podzielić się ze światem:
- „Życzę Panu z okazji urodzin satysfakcji z pracy i długiej kadencji!”
- „Kochany Panie Derektorze! Hcę, dzeb, pna, dógo, dzył, bardzo dógo, dzył!”
- „Życzę Panu, żeby miał Pan czas na przyjemności!”
- „Dziękujemy za cierpliwość, wyrozumiałość, pomoc i wiczny uśmiech na Pana twarzy!”
- „Oby Pan był zdrów jak ryba!”
- „Dziękuję za szkołę marzeń!”
- „Panie Dyrektorze! Z okazji Pana urodzin życzymy grzecznych uczniów, wspaniałych ferii zimowych i szczęśliwego nowego semestru!”
- „Życzę wszystkiego dobrego i dożycia 1000 lat!”
Kurczę, jak to czytałem, to nawet przestałem się martwić, że znowu postarzałem się o rok…
Oświadczenie
Wiem, że nie ma to wielkiego znaczenia, ale mimo wszystko chciałbym wobec czytelników bloga „Wokół szkoły” wyrazić swoje oburzenie próbą zohydzenia, w oczach ludzi oglądających programy stacji TVP Info, osoby i działalności pana Jerzego Owsiaka. Autorzy filmu szkalującego Jurka Owsiaka, jak również Hannę Gronkiewicz-Waltz, ludzie bezpośrednio odpowiedzialni za dopuszczenie tego paszkwilu do emisji, jak rówież kierujący telewizją nazywaną niesłusznie publiczną, którzy stworzyli atmosferę przyzwolenia na takie działania, powinni spotkać się z powszechnym potępieniem I pogardą! Sugerowanie pod pretekstem satyry nieuczciwości człowieka-ikony najpiękniejszej akcji społecznej, jaką miałem w życiu szansę obserwować, i wraz z milionami innych ludzi współuczestniczyć, Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, zasługuje na miano draństwa i to właśnie chcę w tym miejscu głośno powiedzieć.
Dzieło Jurka Owsiaka i wspierających go ludzi broni się samo. Mimo to, będąc nauczycielem, czuję się w obowiązku zaapelować do wszystkich, którzy przeczytają ten wpis, żeby nie przechodzili do porządku dziennego nad przekraczaniem w przestrzeni publicznej kolejnych granic bezwstydu i nienawiści. Młode pokolenie musi widzieć, że nie ma na to naszej zgody!
A do puszki złóżmy w tym roku szczególnie hojny datek!
Jarosław Pytlak
Zrób prezent sobie i Pytlakowi!
Ukazał się numer przeglądowy kwartalnika „Wokół szkoły”. Zawiera 30 niepublikowanych w internecie artykułów z lat 2014-2016 oraz 80 wybranych haseł ze „Słownika pedagogicznego dla rodziców i nauczycieli zagubionych w nowoczesnym świecie”, a wszystko to na 170 stronach, książki raczej niż czasopisma.
W spisie treści takie tytuły, jak na przykład...:
• „Czy warto być nauczycielem?”,
• „Źródło zalet wszelakich, czyli rzecz o odpowiedzialności”,
• „Rozważania o udanym życiu”,
• „Kalejdoskop lęków współczesnych”.
Dla sympatyków „Wokół szkoły”, do lektury na po Świętach albo i później.
Jeśli chcesz, drogi Czytelniku, wzmocnić motywację autora niniejszego do dalszej twórczości, zarówno na papierze, jak w internecie, tudzież uczynić mu prezent , a sobie zapewnić zapas lektury na czas oczekiwania aż „dobra zmiana w edukacji” odejdzie w niebyt, wpłać 25 złotych na rachunek Oficyna Pedagogiczna Jarosława Pytlaka 13 1240 2887 1111 0000 3388 7256, podając w treści przelewu adres, na który ma być przesłany kwartalnik. Cena obejmuje koszt przesyłki.
Prenumeratorzy otrzymają numer przeglądowy w ramach prenumeraty.
Remanent w „Wokół szkoły”, czyli nieco lektury na Święta dla koneserów
Wobec zbliżającego się końca roku postanowiłem zrobić remanent w archiwach kwartalnika „Wokół szkoły”. Niedługo minie pięć lat od ukazania się pierwszego numeru, ale nie świętowanie jest tutaj moją intencją, lecz utrwalenie dorobku, na który składa się kilkadziesiąt artykułów opublikowanych w papierowym prekursorze bloga. Nie da się ukryć, że dotarły one do niewielkiego tylko grona czytelników, co najwyżej kilkuset osób – entuzjastów, którzy gotowi byli przeczytać dość długie zazwyczaj teksty, a wcześniej wyasygnować pewną kwotę, by wejść w posiadanie tej lektury.
Przejrzenie numerów z lat 2014-2016 przekonało mnie, że wiele artykułów nie straciło na aktualności. W niektórych przypadkach powinienem napisać „niestety”, bowiem zawarte w nich refleksje dotyczyły mrocznych stron edukacji, jednak w innych jest to zdecydowanie „stety”, jak choćby w cyklu czterech publikacji pt. „Dyrektora Pytlaka impresje ze spaceru po szkole”. W tym przypadku mogę tylko cieszyć się, że odmalowany w nich kolorowy i ciepły obraz placówki, którą kieruję, pozostaje nadal aktualny.
Statystyki są nieubłagane – publikacje na blogu mają nawet po stokroć więcej czytelników niż drukowane na papierze. Wciąż jednak nie jestem gotowy, aby poprzestać tylko na elektronicznej wersji moich produkcji. To pewnie czysta donkiszoteria, ale wierzę, że odbiór tekstu, którego zdobycie kosztuje (w różnych znaczeniach tego słowa) więcej, niż po prostu kliknięcie, jest pełniejszy i bardziej świadomy. Dlatego część artykułów postanowiłem zachować tylko dla koneserów. Aby jednak ułatwić dotarcie do nich potencjalnym czytelnikom, przygotowałem specjalny numer kwartalnika, w którym znalazło się miejsce dla 30 najlepszych (w mojej subiektywnej ocenie) i zarazem wciąż aktualnych publikacji, a do tego 80 również nie przeterminowanych haseł ze „Słownika pedagogicznego dla rodziców i nauczycieli zagubionych w nowoczesnym świecie”. Więcej informacji na ten temat ukaże się w ciągu najbliższych dni.
Kilkanaście innych archiwalnych tekstów opublikuję z czasem na blogu. Pierwszy taki eksperyment, w postaci udostępnionego pod koniec października artykułu „Te nieszczęsne prace domowe”, mogę uznać za udany, bowiem doczekał się z górą dziesięciu tysięcy czytelników i mimo znacznej objętości – wielu życzliwych komentarzy. Mam nadzieję, że podobnie ciepły odbiór spotka inne materiały, które nie „załapały się” do przeglądowego numeru kwartalnika. Pierwszy publikuję już dzisiaj, pod tytułem, który proszę przyjąć jako świąteczne życzenie dla nauczycieli i rodziców: „Czyń drugiemu, co tobie miłe!”. Następne pojawią się w miarę luk w harmonogramie bieżących publikacji, inspirowanych (niestety) niemal bez przerwy przez kolejne plagi spadające na nasz biedny system edukacji.
Hodowla koni arabskich w Janowie Podlaskim
100 powodów do dumy z historycznego dorobku Polski i Polaków
Aktualna lista propozycji:
- ♦ Chrzest Polski 996.
- ♦ Zjazd Gnieźnieński w roku 1000 (wykonane).
- ♦ Założenie Akademii Krakowskiej 1364.
- ♦ Unia polsko – litewska 1385 (zarezerwowane).
- ♦ Wystąpienie polskiej delegacji na soborze w Konstancji 1415 (zarezerwowane).
- ♦ Teoria heliocentryczna Mikołaja Kopernika 1543.
- ♦ Konfederacja warszawska 1572 (zarezerwowane).
- ♦ Polska myśl polityczna w XVI wieku (zarezerwowane).
- ♦ Działalność Komisji Edukacji Narodowej 1773-1794.
- ♦ Muzyka Fryderyka Chopina (1810-1849).
- ♦ Sukcesy gospodarcze rządu Królestwa Polskiego 1815-1830.
- ♦ Praca organiczna w Wielkopolsce 1815-1914.
- ♦ Budowa Kanału Augustowskiego 1823-1839.
- ♦ Patek Philippe - najwykwintniejsze zegarki na świecie 1851-2018.
- ♦ Lampa naftowa Ignacego Łukasiewicza 1851.
- ♦ Warszawskie Filtry 1883-1886 (wykonane).
- ♦ Język esperanto Ludwika Zamenhoffa 1887 (zarezerwowane).
- ♦ Działalność pedagogiczna Janusza Korczaka 1909-1942.
- ♦ Odkrycie witamin 1912.
- ♦ Reformy rządu Jędrzeja Moraczewskiego 1918-1919.
- ♦ Polska szkoła matematyczna 1918-1939.
- ♦ Hodowla koni arabskich w Janowie Podlaskim 1919-2018 (wykonane).
- ♦ Budowa portu w Gdyni 1922-1934 (wykonane).
- ♦ Reforma walutowa Władysława Grabskiego 1924.
- ♦ Budowa Instytutu Radowego w Warszawie 1925-1932.
- ♦ Gimnazjum i Liceum w Rydzynie 1928-1939 (zarezerwowane).
- ♦ Odbudowa Warszawy z ruin po II wojnie światowej 1945-1954.
- ♦ Ruch społeczny „Solidarność” 1980-1981.
- ♦ Pokojowa transformacja 1989 (zarezerwowane).
- ♦ Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy 1993-... (zarezerwowane).
- ♦ Poezja Wisławy Szymborskiej NOBEL 1996 (zarezerwowane).
- ♦ Wejście Polski do NATO 1999.
- ♦ Wejście Polski do Unii Europejskiej 2004.
Mała rzecz, a smuci!
Drodzy Czytelnicy!
Publikując kolejny artykuł na blogu „Wokół szkoły”, najdłuższy z dotychczasowych, czuję potrzebę udzielenia pewnego wyjaśnienia. Szczególnie pod adresem osoby, która w jednym z komentarzy na FB zaapelowała do mnie, bym pisał bardziej zwięzłe teksty, bo są one nazbyt długie, by je czytać, ale jednocześnie zbyt interesujące, by ich nie czytać. Niestety, nie potrafię rozwiązać tej kwadratury koła. Nie jestem w stanie samoograniczyć się, nawet pod groźbą utraty części czytelników. Przyczyna jest prozaiczna – piszę przede wszystkim na własne potrzeby, a udostępnianie tekstów szerszemu gronu odbiorców traktuję jedynie jako wartość dodaną. Wielu ludziom myślenie pomaga w pracy, tyle tylko, że mnie osobiście myśli najlepiej służą, gdy je zapisuję. Dzięki temu, że na etapie redagowania artykułu wielokrotnie przesączają się przez pokłady szarych komórek, ostateczna ich wersja tylko trochę przypomina to, co było pierwotnie. Dzięki takiemu ucieraniu myśli – jak mam nadzieję – doskonalę swoją pracę dyrektora szkoły.
Proszę więc o wyrozumiałość i sięganie do moich artykułów zawsze z nadzieją, że korzyść intelektualna z lektury zwróci wysiłek zainwestowany w czytanie. Aby jednak nie pozostawić zupełnie bez echa głosów konstruktywnej krytyki, postaram się w niedługim czasie rozwiązać irytujący problem źle dopasowanych liter „ą” i „ę” w moich postach. Ąbięcuję!
Uskrzydlony!
Z wielką radością dowiedziałem się, że spotkał mnie zaszczyt zostania laureatem Nagrody Specjalnej „SKRZYDŁA WYOBRAŹNI”, jaką przyznaje Łódzkie Centrum Doskonalenia Nauczycieli i Kształcenia Praktycznego w ramach dorocznego (w tym roku już trzydziestego drugiego!) Podsumowania Ruchu Innowacyjnego w Edukacji. Wśród wielu kategorii wyróżnień, których laureatami są nauczyciele, uczniowie, przedsiębiorcy, uczeni oraz osoby i instytucje działające na rzecz oświaty, przede wszystkim związani z Łodzią, „Skrzydła” stanowią nagrodę szczególną, przyznawaną za osiągnięcia w działalności innowacyjnej w edukacji na skalę ponadregionalną. Znalazłem się w niezwykle godnym gronie, wraz z panem Markiem Michalakiem, Rzecznikiem Praw Dziecka, profesorami: Józefem Górniewiczem i Wacławem Strykowskim, sędzią Anną Marią Wesołowską oraz Szkołą No Bell Montessori z Konstancina i przedsiębiorcą, panem Henrykiem Adamusem.
Łódź jest jedynym chyba miastem w Polsce, w którym przyznawane są nagrody za osiągnięcia w oświatowym ruchu innowacyjnym, m.in. w takich kategoriach, jak talent uczniowski, mój mistrz, nauczyciel nowator, organizator procesów innowacyjnych, kreator innowacji, ambasador innowacyjnych idei i praktyk pedagogicznych. A „SKRZYDŁA WYOBRAŹNI” stanowią wisienkę na tym torcie, która przypadła w tym roku także mnie.
Trzy godziny spędzone w pięknym Pałacu Poznańskich, wśród wielu osób działających na rzecz edukacji, a umilone – oczywiście oprócz odebrania statuetki – możliwością wysłuchania pięknych występów muzycznych, pozostaną na zawsze w mojej pamięci.
Stron 3 z 5