NORMALNE DZIECKO
Wymierający sort człowieka, charakteryzujący się pogodą ducha, życzliwością wobec otoczenia, brakiem tzw. fochów, gotowością zjedzenia tego, co podano na talerz, częstszym stosowaniem słowa „tak” aniżeli „nie” w dialogu z dorosłymi oraz jeszcze kilkoma innymi cechami, które łącznie skłaniają każdego normalnego nauczyciela do stwierdzenia, że gdyby N.D. było jadalne, chciałoby się je schrupać.
Rodzice, słyszący z moich ust, że ich dziecko jest normalne, miast odczuwać urazę, powinni poczytywać to za największy możliwy complement.